Trasa Wschodnia to kluczowa inwestycja infrastrukturalna realizowana przez miasto Suwałki, mająca na celu poprawę dostępności transportowej i bezpieczeństwa ruchu drogowego. W ramach tego projektu powstał obiekt T-3, będący częścią nowego przebiegu drogi wojewódzkiej nr 655. W trakcie realizacji inwestycji wykonawca zwrócił się do firmy Optem o opracowanie alternatywnej technologii budowy obiektu, co pozwoliło zoptymalizować koszty i usprawnić proces budowy.
Charakterystyka pierwotnego projektu
Obiekt T-3 został zaprojektowany jako jednoprzęsłowa rama żelbetowa, przeznaczona do przeprowadzenia ruchu kołowego i pieszego pod linią kolejową nr 40 oraz nr 39. Jego podstawowe parametry obejmowały:
- Rozpiętość teoretyczną przęsła: 14,5 m,
- Szerokość obiektu: 25,54 m,
- Grubość konstrukcji nośnej: od 57 do 80 cm,
- Kąt skrzyżowania z linią kolejową: 77°.
Pierwotna technologia budowy zakładała wykorzystanie prefabrykowanych segmentów, co wiązało się z koniecznością zastosowania dużych konstrukcji odciążających oraz ścianek szczelnych o wysokiej nośności.
Analiza technologii i konieczność zmian
Podczas analizowania realiów budowy stwierdzono, że zastosowanie konstrukcji prefabrykowanej generowałoby znaczne trudności logistyczne i koszty. Kluczowe problemy to:
- Potrzeba dużej przestrzeni roboczej dla fundamentów i konstrukcji odciążających,
- Wysokie wymagania nośnościowe dla ścianek szczelnych,
- Możliwość znacznych przemieszczeń poziomych przy dużych siłach dynamicznych.
Nowa koncepcja budowy
Dział projektowy Optem opracował rozwiązanie polegające na wykonaniu monolitycznej ramy żelbetowej zamiast konstrukcji segmentowej. Nowe podejście uwzględniało:
- Redukcję rozmiaru konstrukcji odciążającej, co zmniejszyło siły działające na ściankę szczelną,
- Zastosowanie rozpór, umożliwiających zmniejszenie przekrojów grodzic,
- Zintegrowanie ścianek szczelnych z żelbetową konstrukcją, co poprawiło nośność obiektu,
- Zmianę sposobu posadowienia z bezpośredniego na quasi-pośrednie.
Dodatkowo przeprowadzono analizę nieliniową w oprogramowaniu MES, aby zoptymalizować rozmieszczenie podpór i rozpór w różnych fazach budowy.
Efekty wprowadzonych zmian
Dzięki dostosowaniu projektu do rzeczywistych warunków budowy udało się osiągnąć znaczące korzyści:
- Skrócenie czasu realizacji dzięki eliminacji skomplikowanych procesów prefabrykacji,
- Obniżenie kosztów poprzez wykorzystanie dostępnych zasobów wykonawcy,
- Zwiększenie bezpieczeństwa budowy, dzięki lepszej kontroli nad procesem betonowania,
- Ograniczenie robót ziemnych oraz zużycia betonu, co przyniosło oszczędności materiałowe.
Podsumowanie
Projekt obiektu T-3 pokazuje, jak ścisła współpraca między projektantem a wykonawcą może prowadzić do bardziej efektywnych i ekonomicznych rozwiązań. Wprowadzone zmiany technologiczne pozwoliły na realizację tunelu w sposób bardziej przystępny dla wykonawcy, zapewniając jednocześnie trwałość i funkcjonalność konstrukcji. To dowód na to, że elastyczne podejście do projektowania inżynieryjnego może przynieść realne korzyści zarówno pod względem technicznym, jak i finansowym.
Więcej informacji na temat tej realizacji można znaleźć w pełnym artykule: „Zmiany projektowe na potrzeby budowy obiektu T-3”.
